Nurullah Ataç, cumhuriyetin kuruluş yıllarından itibaren edebiyatımıza damga vurmuş bir eleştirmendir. Ataç, 1940-1955 yılları arasında eleştiri türünde rakipsiz bir isimdi. Edebiyat dergileri, ondan gelecek analizleri ilgiyle bekler. Ataç'ın övdüğü bir şair ya da yazarın ün kazanmamasının neredeyse imkanı yoktur. Bu durum Nurullah Ataç'ı edebiyat dünyasının en üst noktalarından birine taşır. Kendine has yapısıyla, Türk edebiyatında yer eder.
Haliyle Ataç, pek çok şair hakkında yorumlar yapar. Değerlendirmelerinde çağdaşı olan edebiyatçılar ile yetinmez. Eleştirdiği tarihsel figürlerde vardır. Bu figürlerden biri de Mustafa Kemal Atatürk'ü oldukça etkileyen Tevfik Fikret'tir. Ataç, Kemalist bir yazar olmasına rağmen Tevfik Fikret konusunda Atatürk ile aynı fikirde değildir. "Kedi" isimli yazısında Tevfik Fikret'i kendine has söylencesiyle eleştirir.
İşte Ataç'ın "Kedi" yazısında yer alan o bölüm:
"...Gel, pisi pis, Zerrişte... Gülünç olmuyor mu? Tevfik Fikret'in kulağı Türkçeye hiç mi alışık değildi de acaba kediyi sahiden öyle çağırabilir miydi? Türkçeyi o kadar hor görmüş bir adama biz de kalkıp büyük Türk şairi demişiz. Dahası var: beylik hükümlere pek bağlı olan o adamı ihtilalci saymışız. Allah günahımızı affetsin!..."
*Nurullah Ataç ve İsmet İnönü
