Henüz çocukken Tanrıça ilan edilen kızlar: Kutsal esaret

Nepal’in Katmandu Vadisi’nde yüzyıllardır devam eden bir gelenek var: Tanrıça Kumari. Ancak bu “kutsallık”, küçük yaşta bir kız çocuğunun hayatını radikal biçimde değiştiren ve birçok insanın sorguladığı bir gelenek haline geldi.

Kumari, Hindu ve Budist inançlarının iç içe geçtiği bu coğrafyada, yaşayan tanrıça olarak kabul ediliyor. Genellikle 2 ila 5 yaş arasında seçilen küçük bir kız çocuğu, ömürlük bir unvan değil, sonu belli bir görev üstleniyor. Çünkü bu görev, vücudunda ilk kan görüldüğünde—ister yara, ister regl olsun—sona eriyor. Ergenliğe giren bir Kumari, artık tanrıça değildir.

Tanrıçalık mı, Hapsedilmiş Bir Çocukluk mu?

Kumari olduktan sonra kız çocuğu ailesinden alınır ve bir tapınağa yerleştirilir. Ayaklarının yere basmaması gerekir.Günlük yaşantısını bir tapınaktaki karanlık odada geçirir, dış dünyadan izole yaşar. Sadece belirli törenlerde dışarı çıkarılır, o da taşınarak…

Bu “ilahi görev”e giden yolda ise ürkütücü seçim kriterleri vardır. Adayların “32 fiziksel mükemmellik kriterine” uyması gerekir. Bunlardan bazıları mantıksız ve insanlık dışıdır: kıvrımlı bir cinsel organa sahip olmak, ince bir ses, kusursuz bir cilt, ölmüş hayvanların kafalarıyla dolu bir odada gece geçirmek gibi…

Yaşam Boyu Etkileri

Tanrıçalık görevi sona eren çocuklar için hayat normale dönmez. Bazıları yeniden toplumla kaynaşmakta zorluk çeker, eğitim hayatına geç başlamanın eksikliğini yaşar. Bazılarıysa uzun süre kimseyle evlenemez, çünkü hâlâ “dokunulmaz” kabul edilirler.

Bazı eski Kumariler ise sessizliğini bozarak yaşadıkları travmaları anlatmışlardır. Bir kısmı gelenekten gurur duyduğunu söylese de çoğu, çocukluklarının elinden alınmasını hüzünle anlatır.