Kazakistan, tarihine gömülmüş iki kahramanını 80 yıl sonra toprağına kavuşturdu. İkinci Dünya Savaşı'nda kaybolan Kazak askerler Orazgali Belubayev ve Pyotr Okoneçnikov’un kemikleri, Rusya’nın Novgorod ve Sibirya bölgelerinde yapılan arama çalışmaları sonucunda bulunarak, özel bir askeri uçakla Moskova’dan Astana’ya getirildi.
Hava Kuvvetlerine ait nakliye uçağıyla getirilen naaşlar için Kazakistan Silahlı Kuvvetleri Ulusal Askerî-Patriotik Merkezi’nde düzenlenen törende duygusal anlar yaşandı. Törene Kazakistan Savunma Bakan Yardımcısı, Rusya ve Belarus’un Kazakistan’daki büyükelçilik temsilcileri, askerî yetkililer, gençlik organizasyonları ve şehitlerin aileleri katıldı.
80 Yıl Sonra Gelen Haber: “Abim Asla Dönmedi...”
Pyotr Okoneçnikov’un 19 yaşındayken, bir “Douglas” C-47 uçağında görev yaptığı sırada Sibirya semalarında düşerek hayatını kaybettiği tespit edildi. Kazakça doldurulmuş komsomol kartı ve uçuş belgeleri sayesinde kimliği kesinleştirildi. Naaşı, memleketi olan Doğu Kazakistan Zıran bölgesi Kutiha köyüne, babasının mezarının yanına defnedilecek.
Kardeşi İgor Okoneçnikov, törende gözyaşları içinde konuştu:
“Abim evlenemeden, hayatının baharında savaşta öldü. Annem bu acıya dayanamadı ve birkaç yıl sonra kalp kırıklığından öldü. Şimdi sonunda yuvaya döndü.”
Orazgali Belubayev: Toprağına Dönmeden 82 Yıl Geçti
1908 doğumlu olan Orazgali Belubayev, 1941’de Semey bölgesinden savaşa katıldı. Novgorod’un S. Rusya köyü civarındaki çatışmalarda 1943 yılında şehit düştü. “Naçhodka” adlı Rus araştırma ekibi tarafından kemikleri bulundu. Yanında kişisel eşyaları, kemeri ve cebindeki küçük bir madalyon da yer aldı. Ailesinin isteği üzerine Abay bölgesi Zubayır köyünde toprağa verilecek.
“Atemin Vasiyeti” Derneği: 19 Asker Daha Bulundu
Bu anlamlı dönüş, “Atemnin Amanatı” (Dedemin Vasiyeti) adlı sivil toplum kuruluşunun ısrarlı çalışmaları sayesinde mümkün oldu. Dernek bugüne kadar kayıp 271 bin Kazak askerden 19’unun naaşını bulup ailelerine teslim etti.
Bu dramatik geri dönüş, sadece aileler için değil, tüm Kazakistan halkı için bir tarihî adaletin yerine gelmesi olarak görülüyor. “Her bulunan asker, geçmişe tutulmuş bir ışık ve geleceğe uzanan bir borcun ifasıdır.”